Melisa została złapana tylko na zabieg kastracji – miała wrócić na działki, gdzie musiałaby walczyć o pełny brzuszek, a przede wszystkim o bezpieczeństwo, bo nie wszyscy są życzliwi dla bezdomnych kotów... Ale jak wypuścić z powrotem istotę, która zaczyna ufać? Która cicho domaga się czułości, a jednocześnie wciąż pamięta, że nie każdy człowiek był dobry? Melisa jest ciekawa człowieka, daje się głaskać, choć czasem w stresie potrafi odruchowo chwycić ząbkami – nie ze złości, a z obrony. Wciąż się uczy, że ludzka dłoń może być delikatna, że człowiek potrafi dać coś dobrego. Natomiast Melisa za smaczka zrobi mały krok do przodu, pozwoli podejść bliżej, spojrzy z większym zaufaniem. To jej mała słabość i wielka pomoc w budowaniu pozytywnych skojarzeń i relacji z człowiekiem. Melisa ma około roku, jest zaszczepiona, odrobaczona, wykastrowana, testy FeLV ma ujemne. Na jednym oczku ma po przechorowanym kocim katarze – niewielka blizna. Nie wymaga leczenia i nie przeszkadza jej w codziennym życiu.